Bazen dertlerimiz vardır paylaşmak istediğimiz. Anlatırız. Bazen de içimizde kalır. Bazen güler eğleniriz. Karşımızdaki anlar, güler eğlenir. Bazen de sadece biz eğleniriz, güleriz. Paylaşırız... Yazı yazabiliriz ama takla da atabiliriz.
20 Mayıs 2010 Perşembe
KIYMETLİ DOSTUM ÇAPAK
Bu sabah kalktım, elimi yüzümü yıkadım. Göz pınarıma yapışan çapakla uğraştım epeyce.İnatçıydı. Bir türlü terketmiyordu sahiplendiği yerini.Sapsız mop zımparamla iyice bi tozunu attırdım hergelenin.Düştü fakat ölmedi.Eğilip avucuma aldım bu dünya tatlısı canlıyı.Birazcık karnıyla oynayınca keyfi yerine geldi.''agu,megu'' deyip gülümsedi.Dedim ben bunu eğiteyim.Zamanla büyür sağ kolum olur bu çapacık.Her neyse akşama kadar bildiğim her şeyi öğrettim buna.Şimdi artık bu zorlu eğitimin meyvelerini toplama vaktiydi.İlk sınavını vermesi için bir saat kadar önce bakkala gönderdim ekmek almaya. Gel gör ki hala ortalıkta yok.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder